W 1986 roku Lucjan Dobosz z Woli Siennickiej odkrył na swoich polach dziwne czarne plany, Wezwani archeolodzy potwierdzili ślady słowiańskiej osady z czasów IX-XI wieku. Znaleziono liczne ślady domostw i narzędzi. Osada w XI wieku została opuszczona prawdopodobnie po najeździe i zniszczeniu osady. Tak, więc osadnictwo w tej miejscowości ma bardzo stare tradycje.
Po opuszczeniu osady przez pierwotnych mieszkańców przez następne 400 lat ziemia ta była niezamieszkała. Dopiero w drugiej połowie XV wieku Mikołaj Róża Borzyszewski sprowadził na tą ziemię nowych osadników i zwolnił ich z podatków na pewien czas. Osadnicy mieli na przekazanej ziemi wykarczować las, postawić domy i obsiewać pola. Okres zwolnienia podatkowego zwano wtedy „wolnizną” lub „wolą”.
Jako, że nowa osada powstała tuż obok Siennicy a jej mieszkańcy mieli „wolę” czyli zwolnienie podatkowe nazwano tą osadę Wolą Siennicką.
Akcja osadnicza Mikołaja Boryszewskiego spowodowała protest sądowy niejakiego Hniatka ówczesnego dziedzica Żdżannego. Hniatek uważał, że Wola Siennicka powstała na jego ziemi. Sąd wyznaczył granicę i sprawę załatwiono polubownie.
Obok Woli Siennickiej powstała też osada Przekładów, której obecnie próżno szukać na mapach. Zapewne została wchłonięta przez którąś z sąsiednich wsi.
Kolejne losy tej miejscowości są takie same jak Siennicy Różanej. Po Borzyszewskich dziedzicami Woli Siennickiej zostali Sieniccy oraz Rejowie.
Spis podatkowy z 1564 roku informuje, że Wola Siennicka liczyła 15 łanów obszaru. Oprócz kmieci mieszkało tu również 2 zagrodników oraz 2 rzemieślników. Wola Siennicka była w tym czasie największą osadą w okolicy i liczyła więcej mieszkańców niż Siennica Różana.
W drugiej połowie XVII wieku właściciel tej wsi a może jakiś szlachcic zakopał pewną ilość pieniędzy na terenie wsi. Były to niespokojne czasy tuż po II wojnie północnej. Polska prowadziła wojnę z Moskwą a we znaki dawały się też bandy niepłatnego polskiego wojska. W 1990 roku w gospodarstwie państwa Mazurków odnaleziono te monety zakopane w XVII wieku. W sumie znaleziono 255 monet. Nie był to może skarb wielkiej wartości według ówczesnych przeliczeń, ale stanowi ciekawe znalezisko numizmatyczne.
W końcu XVIII wieku Wola Siennicka podobnie jak Siennica Różana stała się własnością Potockich a w końcu XVIII wieku Poletyłów. W XIX wieku zwano tą miejscowość również Boruń. Ziemia dworska w 1864 roku została uwłaszczona i powstała samodzielna osada w gminie Rudka.
W 1921 roku Wola Siennicka liczyła 83 domy i 547 mieszkańców i należała do gminy Rudka.
